Palpacja w osteopatii – George Stylian DO

W odniesieniu do palpacji i leczenia, lubię używać terminów „zależne od woli” i „mimowolne”, zamiast określeń „strukturalne” i „funkcjonalne”. Jak w ogóle można oddzielać strukturę i funkcję?

Określenie świadome, czyli zależne od woli, stosuję w odniesieniu do wykorzystania układu mięśniowo-szkieletowego w badaniu palpacyjnym, zarówno aktywnym, jak i pasywnym; natomiast mimowolne jest wszystko to, co wymaga słuchania, bez użycia ruchów układu mięśniowo-szkieletowego do badania palpacyjnego. Zamiast tego, słuchamy żywych funkcji wyrażanych przez komórki w ruchu pod naszą ręką, tak jak w Osteopatii w Polu Czaszkowym (OCF) i Osteopatii trzewnej. W tym mimowolnym mechanizmie tkwi nieodłączna, wewnętrzna moc samoleczenia. W podejściu równoważenia napięć więzadłowych (BLT) stosuje się jednoczesne połączenie mimowolnego i świadomego badania palpacyjnego i leczenia.

Podczas dotykania ruchu wyrażanego przez Pierwotny Mechanizm Oddechowy (PRM) należy ustanowić punkt podparcia, zarówno fizyczny, jak i umysłowy. Dr Rollin Becker DO mówił również o duchowym punkcie podparcia. Zarówno dr Sutherland, jak i Still byli ludźmi głęboko uduchowionymi i pracowali w obrębie tej przestrzeni, jednocześnie obydwoje byli niesamowitymi praktykami (patrz „Life in Motion” Rollina E. Beckera, pod redakcją Rachel E. Brooks MD).

Poniżej znajduje się kilka wstępnych refleksji do przemyślenia, kwestii, które można rozważyć przed położeniem rąk:

• Nasłuch – jeśli pacjent jest umysłem, ciałem i duchem, wówczas musimy używać naszego umysłu, ciała i ducha prowadząc swe badanie palpacyjne.
• Szacunek – musimy szanować naszych pacjentów, w ich miejscu w życiu, w którym znajdują się w momencie wizyty, jednocześnie nie oceniając ich okoliczności.
• Intencja – gdzie leży Twoje skupienie, jaki cel przyświeca Ci jako terapeucie? Istnieje potrzeba fizycznego, psychicznego i duchowego punktu podparcia.
• Przestrzeń – przestrzeń, którą terapeuta zapewnia dla siebie i swoich pacjentów w obszarze leczenia.
• Motywy -jakie są motywy pobudzające terapeutę do działania? Czy to pieniądze, osobiste osiągnięcia, czy może chęć przejęcia na siebie odpowiedzialności pacjenta za zdrowienie itp.? Trzeba być pełnym współczucia, ale też nie brać problemów pacjenta do siebie; a raczej pomagać im w ich własnej podróży ku uzdrowieniu.

Trzy kroki według Rollina Beckera

1. Uznanie, dostrzeżenie terapeuty w sobie jak i w pacjencie.
2. Konieczność badania mechanizmu anatomiczno-fizjologicznego w żywym ciele oraz
3. Potrzeba rozwoju żywych umiejętności palpacyjnych.

Zaufanie – jeśli wykonamy powyższe kroki, możemy zaufać, że to, co czujemy, w istocie jest prawdziwe. Nie pozwólcie, by wewnętrzne wątpliwości w Was, jak i te przychodzące od zewnątrz i spoza obszaru zawodowego, powstrzymywały Was przed zaufaniem swej palpacji. Jeśli słuchacie uważnie, wówczas to, co czujecie, jest prawdziwe. Jeśli nie jesteście skoncentrowani na swoim punkcie podparcia, macie wątpliwości i jeśli myślicie o tym, co zamierzacie wyczuć, wówczas otrzymane informacje nie będą prawdziwe. Jeśli w czasie palpowania myślicie o czymś lub coś wizualizujecie, prawdopodobnie poczujecie to, o czym myślicie i/lub co wizualizujecie. Wizualizujcie anatomię/fizjologię podczas uczenia się o PRM, ale nie podczas samego dotykania. Po otrzymaniu informacji od pacjenta można o tym pomyśleć i to zrozumieć, jednakże nie podczas właściwej palpacji. Dzięki doświadczeniu będziecie wiedzieć, co to jest palpacja, kiedy, jak i co odczuwacie; jednakże najpierw należy rozbudować zasób doświadczeń, zanim dojdziemy do punktu, w którym się tego wszystkiego dowiemy; więc musicie być cierpliwymi.

PRM jest pojedynczym mechanizmem i może być wyczuwalny jako jednostka funkcji, ale też może być palpowany pod kątem jego poszczególnych elementów tj. ruchu płynu, powięzi i kości.

Badanie dotykowe kości, powięzi i płynu

Kość, powięź i płyn można wyczuć. Są to tkanki łączne o różnych ilościach płynu wewnątrz. Płyn jest jednym ekstremum skali, a kość jest po jej drugiej stronie. Więzadła, ścięgna, okostna są różnymi formami powięzi służącymi różnym funkcjom, niemniej jednak są z tej samej tkanki łącznej.

Kość jest twarda i łatwo ją wyczuć.

Powięź jest warstwowa i wyczuwalna we wzorcach odkształceń podczas zaginania i skręcania się tychże warstw. Spróbujcie poczuć te warstwy i wzorce wyrażane przez powięź.

Płyn odczuwalny jest jak płyn, wyczuwalny jako poszerzanie (nabrzmiewanie) i cofanie się, lub ekspansja (rozszerzanie się, podłużnie lub bocznie); wydaje się  twardszy w odczuciu i niestabilny w obszarach, w których jest ściśnięty (kompresowany).

Cztery podstawowe zasady dotyczące badania palpacyjnego Pierwotnego Mechanizmu Oddechowego:

1. Unikaj pracy tylko swoimi dłońmi

• Pracuj z przedramion, to zaangażuje proprioceptory w ścięgnach zginaczy Twoich przedramion. (Wzmacniając Twą nasłuchującą/słyszącą stronę)
• Rozluźnij nadgarstek! Sztywny nadgarstek = utrata informacji dotykowych.
• Informacje dotykowe a proprioceptywne

2. Stwórz punkt podparcia przedramionami i łokciami

• Pomoże Ci to wydostać się z dłoni i lepiej wyczuć mechanizm powięziowy i płynowy.
• Utworzenie punktu podparcia ułatwia również osiągnięcie trzeciej podstawowej umiejętności palpacyjnej, którą jest utworzenie przestrzeni między dłońmi, ażeby coś mogło się wydarzyć.

3. Słuchaj przestrzeni między twoimi dłońmi, nie poszukuj tego, co w tej przestrzeni jest.

• Przepływ informacji odbywa się od pacjenta do Ciebie (w ten sposób pacjent mówi Ci, czego potrzebuje).
• Wiesz, że jesteś w przestrzeni między dłońmi, gdy granica między dłońmi a ciałem pacjenta staje się rozmyta lub się zaciera. Nadal musisz być w stanie wyczuć własne ciało, po prostu granice, gdzie zaczyna się jedno, a drugie kończy, są znacznie mniej wyraźne.

4. Posłuchaj historii swojego pacjenta, słuchaj, słuchaj!

• Każda część ciała ma historię do opowiedzenia, słuchaj!

Tłumaczenie: Mikołaj Skrzypiec dla Fizjomed Academy, 2019